To dział fizjoterapii zajmujący się diagnostyką i leczeniem stawów skroniowo-żuchwowych, mięśni żucia oraz powiązanych z nimi tkanek głowy i szyi. Znajduje zastosowanie w wielu działach stoma­tologii takich jak ortodoncja czy protetyka, ale także w chirurgii szczękowo-twarzowej, w tym w ortognatyce.

Są to nieprawidłowości w funkcjonowaniu stawów skro­niowo-żuchwowych i okolicznych struktur, które objawia­ją się charakterystycznymi dolegliwościami, takimi jak: ból, trzaski lub przeskakiwania w stawach skroniowo­-żuchwowych, ból lub sztywność mięśni żucia, problemy z otwarciem ust oraz zaciskanie i zgrzytanie zębami. Jednak te zaburzenia dają często objawy, które mogą mylnie wskazywać na inne dolegliwości np. bóle głowy, bóle twarzy, ból ucha i szumy uszne, bóle mięśni karku i obręczy barkowej, czy też niespecyficzne bóle zębów, które nie wynikają z problemów z zębami.

Przyczyny powstawania tych dysfunkcji są złożone i obejmują wiele aspektów. Najczęstsze z nich to przewlekły stres, zaburzenia emocjonalne i parafunkcje (czyli takie nawyki jak zaciskanie zębów czy obgryzanie paznokci) oraz urazy i pewne predyspozycje genetyczne i anatomiczne. Występowanie tych objawów najczęściej jest spowodowane nałożeniem się na siebie kilku tych czynników np. długo­trwałego stresu i uprawiania parafunkcji w postaci zaciska­nia zębów. Sposoby na zapobieganie to relaksacja, unikanie parafunkcji, a także szybka wizyta u odpowiedniego specjalisty, jeżeli zauważymy u siebie któreś z tych objawów.

Szacuje się, że dysfunkcje skroniowo-żuchwowe wvstępują u 5-15% populacji, jednak badania naukow­ców z Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu poka­zały, że przynajmniej jeden z objawów tych zaburzeń występuje u ponad 50% badanych. Te dolegliwości nawet 3-4 razy częściej dotyczą kobiet, szczególnie w wieku pomiędzy 20 a 40 rokiem życia.